Zespół Guillaina-Barrégo

Zespół Guillaina-Barrégo to choroba nabyta o charakterze autoimmunologicznym, należąca do grupy zapaleń wielonerwowych, które prowadzą do uszkodzenia nerwu obwodowego. Czynnik sprawczy tej choroby nie jest do końca znany. Na skutek reakcji immunologicznej następuje niszczenie osłonki mielinowej nerwów obwodowych występujących w organizmie. Niekiedy choroba ta może wystąpić po podaniu szczepienia, w przebiegu nowotworów, w wyniku zabiegów chirurgicznych, a także w przypadku chorób wywołanych wskutek nieprawidłowej reakcji immunologicznej. Zespół Guillaina-Barrégo może wystąpić w każdym wieku. Z przeprowadzonych badań wynika, że choroba ta nieco częściej dotyka mężczyzn.

Objawy i przebieg zespołu Guillaina-Barrégo

Wystąpienie objawów zespołu Guillaina-Barrégo bardzo często poprzedzone jest łagodną infekcją dróg oddechowych, bądź przewodu pokarmowego. Choroba ta rozpoczyna się znacznym osłabieniem kończyn dolnych. Przed wystąpieniem niedowładów, chory bardzo często odczuwa mrowienie na skórze. Wraz z pogłębianiem się choroby, rozwijają się niedowłady, szczególnie w klatce piersiowej, w mięśniach tułowia, a także w kończynach górnych i w mięśniach twarzy. Po upływie zaledwie kilku dni osiągają one największe nasilenie. Inne, często występujące objawy to zaburzenia mowy, połykania i gryzienia, osłabione, bądź zniesione odruchy, bóle korzeniowe, czy upośledzenie czucia głębokiego.

Przebieg zespołu Guillaina-Barrégo charakteryzuje się podwyższoną temperaturą ciała oraz przyspieszonym tętnem. Po zbadaniu płynu mózgowo-rdzeniowego bardzo często stwierdza się zwiększenie stężenia białka przy jednoczesnej prawidłowej liczbie komórek. W trakcie badania czynności mięśni zaobserwować można zwolnienie przewodzenia impulsów elektrycznych.

Leczenie choroby

Leczenie zespołu Guillaina-Barrégo niejednokrotnie wymaga użycia specjalnej aparatury wspomagającej, bądź podtrzymującej oddech. Jest to typowe w sytuacjach, kiedy zajęte zostaje unerwienie mięśni oddechowych i występuje powikłane zapalenie płuc. W postępowaniu terapeutycznym zaleca się także stosowanie różnych metod leczenia objawowego. W ramach postępowania farmakologicznego, podaje się przede wszystkim immunoglobuliny. Dotyczy to pacjentów, którzy zgłaszają po upływie maksymalnie 2-4 tygodni od momentu pojawienia się pierwszych objawów, a także tych chorych, u których występują trudności z poruszaniem się.

Rokowanie

Rokowanie w przypadku zespołu Guillaina-Barrégo jest raczej pomyślne. Poprawa następuje z reguły szybko. Niekiedy objawy ustępują jednak dopiero po upływie kilku miesięcy. Największe nasilenie niedowładów występuje w przeciągu kilku dni od początku choroby. Nawroty tej choroby pojawiają się rzadko. Niestety u niektórych pacjentów nie dochodzi do wyleczenia, co skutkuje trwałym kalectwem. Zaledwie od kilku do kilkunastu procent chorych jest narażonych na powstanie takich powikłań, jak: zaburzenia rytmu serca, zatorowość płucna, niewydolność oddechowa, zakrzepica naczyń żylnych, a nawet rozwój zachłystowego zapalenia płuc.