Rekonwalescencja, czyli powrót do zdrowia

Mononukleoza zakaźna - w swoim ostrym przebiegu - jest choroba, która bardzo wyczerpuje organizm. Mimo iż główne objawy mononukleozy utrzymują się przez około dwa, trzy tygodnie, to jednak całkowity powrót do zdrowia może potrwać kilka miesięcy. Należy w tym czasie jak najwięcej odpoczywać, prowadzić oszczędny tryb życia i z uwagi na powiększona śledzionę unikać urazów brzucha. Dzięki temu organizm będzie miał czas na to by w pełni się zregenerować.

Z uwagi na to, że osoba może przez długi czas jeszcze zarażać wirusem EBV należy zachowywać podstawowe zasady higieny i wpoić dziecku, by nie dzieliło się z innymi swoimi posiłkami czy też nie używało wspólnej szklanki lub sztućców. Po ustąpieniu objawów przynajmniej przez rok należy regularnie odwiedzać lekarza, ponieważ istnieje możliwość wystąpienia przewlekłego zapalenia wątroby oraz warto zrobić ponowne badanie morfologii krwi, które upewni nas, że wirus zniknął a liczba poszczególnych krwinek i ich postać wróciła do normy. Dodatkowo przez 2 – 4 miesiące nie wolno jest szczepić dzieci żadnymi szczepionkami chorób zakaźnych. Odporność organizmu jest w tym czasie niezwykle osłabiona walką z wirusem, więc istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań poszczepiennych.

Na uwagę zasługuje również fakt, że osoba, która przechorowała mononukleozę zakaźną zdobywa trwała odporność na działanie wirusa EBV, mimo iż do końca życia pozostaje jego nosicielem. Nawroty choroby zdarzają się niezwykle rzadko i jedynie u osób, które cierpią na trwałe i poważne zaburzenia odporności, np. chorzy na AIDS.