mono

Mononukleoza u dzieci

Mononukleoza zakaźna jest ostrą chorobą wirusową, typową dla wieku dziecięcego. Chorobę tę wywołuje infekcja wirusem Epsteina-Barr (EBV), a do zakażenia dochodzi najczęściej przez kontakt ze śliną chorego, dlatego też mononukleoza nazywana jest potocznie „chorobą pocałunków”. Największe prawdopodobieństwo zachorowania na mononukleozę przypada na wiek przedszkolny, kiedy to dzieci bawią się wspólnymi zabawkami, które biorą naprzemiennie do ust. Szczególną ostrożność powinny wykazywać również osoby całujące się, a także rodzice, którzy przytulają i całują swoje dzieci.

Pierwsze objawy mononukleozy u dzieci

Od momentu zakażenia wirusem Epsteina-Barr do pojawienia się pierwszych objawów choroby mija z reguły od 30 do 50 dni. Jest to stosunkowo długi okres czasu, w związku z czym bardzo często występują kłopoty ze znalezieniem źródła zakażenia. Pierwsze objawy okazują się dość nietypowe, zwłaszcza dlatego, że przypominają klasyczną grypę i są charakterystyczne także dla innych chorób dziecięcych. Wszystko to sprawia, że mononukleoza jest chorobą, którą niestety niełatwo rozpoznać.

W początkowym okresie wystąpienia choroby, dziecko zaczyna odczuwać bóle głowy, cierpi na brak apetytu oraz doskwiera mu złe samopoczucie, apatia i ogólne zmęczenie. Po pewnym czasie pojawia się niezbyt wysoka gorączka, utrzymująca się na poziomie od 38 do 39 stopni Celsjusza. Stan podgorączkowy może utrzymywać się nawet przez okres jednego miesiąca. W tym czasie powiększają się również węzły chłonne, zwłaszcza szyjne oraz potyliczne. Niekiedy zaobserwować można również powiększenie węzłów chłonnych, znajdujących się w jamie brzusznej. Częstym objawem jest także obrzęk krtani. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech mononukleozy jest zapalenia gardła. Pojawiają się wówczas szare naloty na migdałkach, a z ust wydobywa się nieprzyjemny, mdły zapach. Ostrym objawem jest także powiększenie wątroby oraz śledziony, zaatakowanych przez wirus i towarzyszący temu ból brzucha. Powiększenie wątroby oraz śledziony może być niekiedy powikłane stanem zapalnym i żółtaczką. Charakterystyczny jest także obrzęk powiek, który powoduje, że dziecko ma senne spojrzenie. U niektórych chorych dzieci może pojawić się także opuchlizna na łukach brwiowych, bądź na nasadzie nosa. Dość częsta jest również wysypka, szczególnie u tych dzieci, które otrzymywały ampicylinę. Powikłania mononukleozy występują raczej rzadko. Istnieje jednak ryzyko zapalenia płuc, bądź takich powikłań nerwowych, jak zapalenie nerwów obwodowych, zapalenie mózgu, czy opon mózgowo-rdzeniowych.

Leczenie mononukleozy

Dziecko, u którego zauważono tak charakterystyczne objawy choroby, powinno być w pierwszej kolejności skierowane na badanie krwi w kierunku mononukleozy. Dzięki przeprowadzeniu szybkich i skutecznych testów, możliwe jest rozpoznanie oraz wykluczenie innych chorób, które przebiegają bardzo podobnie. Niestety, do dzisiejszego dnia nie znaleziono żadnego, swoistego leczenia mononukleozy zakaźnej. Dziecko chore powinno leżeć w szpitalu, pod stałą obserwacją lekarską. W przypadku wystąpienia wspomnianych wyżej, ewentualnych powikłań, wdrażane są odpowiednie działania. Mononukleoza leczona jest zatem objawowo. Podaje się pacjentom leki przeciwbólowe oraz przeciwgorączkowe. Stosuje się również dietę bogatą w witaminy. Choroba ta pozostawia jednak trwałą odporność.

Więcej tekstów...

Reklama